Lecznicze

 

ZABIEG: TLENOTERAPIA HIPERBARYCZNA

Komora hiperbaryczna – na czym polega tlenoterapia hiperbaryczna?

Komora hiperbaryczna (komora ciśnieniowa) to urządzenie, które wytwarza ciśnienie wyższe od atmosferycznego. Pierwotnie miała postać worka, stąd też nazwa worek Gamowa. Była wykorzystywana głównie w terapii choroby wysokościowej. Komory hiperbaryczne pozwalają chorym oddychać czystym tlenem i ułatwiają dostarczanie go do tkanek. Historia tlenoterapii wykorzystującej ciśnienie wyższe od atmosferycznego sięga XVII wieku. Dziś komory hiperbaryczne są nowoczesnymi urządzeniami o wygodnej, solidnej konstrukcji, do których może wejść nawet kilkanaście osób. Sam zabieg jest wciąż z powodzeniem wykorzystywany w medycynie. Nadal stosuje się worki Gamowa, zwłaszcza w ośrodkach leczniczych położonych na dużej wysokości (ośrodki sanatoryjne). Jednak częściej zastosowanie znajdują komory jednoosobowe i wieloosobowe (multiplace). W komorach wielomiejscowych konieczne jest stosowanie maski, inaczej niż w komorze jednoosobowej, która może mieć kształt kapsuły (pozycja leżąca) lub półkuli (pozycja siedząca).

Dzięki tlenoterapii hiperbarycznej tlen dociera do wszystkich komórek ciała pacjenta, nawet w miejsca, które są bardzo słabo ukrwione.

Zalety stosowania tlenoterapii:

• odbudowa systemu odpornościowego
• działanie bakterio- i wirusobójcze
• wzrost syntezy kolagenu
• wzrost sił życiowych
• regeneracja tkanki kostnej i mięśni szkieletowych
• tworzenie nowych tkanek i naczyń krwionośnych
• wzrost komórek macierzystych
• redukcja obrzęków i stanów zapalnych
• przyspieszenie procesu gojenia ran
• pobudzenie metabolizmu
• detoksykacja i biostymulacja organizmu

Komora hiperbaryczna – jak działa na organizm człowieka i jak wygląda zabieg?

Komora hiperbaryczna ułatwia dotlenianie organizmu. W warunkach fizjologicznych tle rozpuszcza się z osoczu krwi. Tlen w tej postaci stanowi oczywiście mniejszość względem tlenu transportowanego przez hemoglobinę, jednak pełni równie ważne role. W jednym litrze surowicy krwi wykryć można 3 ml rozpuszczonego tlenu. Według badań oddychanie stuprocentowym tlenem sprawia, że liczba ta wzrasta do 20 ml na litr surowicy. Przebywanie w podwyższonym ciśnieniu i oddychanie stuprocentowym tlenem powoduje wzrost do 50 ml tlenu na litr surowicy. Leczenie hiperbarią tlenową oparte jest na wielu prawach fizycznych i dowodach naukowych które pokazują, że dzięki wytworzonym w komorze warunkom tlen o wiele łatwiej przedostaje się do komórek ludzkiego ciała.

Sam zabieg w komorze hiperbarycznej trwa około godziny. W tym czasie pacjent oddycha czystym tlenem w trzech dwudziestominutowych cyklach z pięciominutowymi przerwami. Pacjent musi rozebrać się do bielizny lub krótkich spodenek i podkoszulka. Następnie wchodzi do urządzenia, gdzie zajmuje miejsce siedzące wraz z innymi osobami lub samodzielnie. Może także zająć miejsce leżące (jedynie w komorze jednoosobowej). Ciśnienie używane w leczeniu ma wartość co najmniej 1,4 ATA, najczęściej jest to 1,5–3 ATA. Komory typu multiplace, wieloosobowe, posiadają specjalne stanowiska z kapturami lub maskami umożliwiającymi oddychanie czystym tlenem. Wraz z pacjentami do komory hiperbarycznej wchodzi asystent, by w razie potrzeby służyć im pomocą. Ciśnienie w komorze nie zwiększa się nagle, tylko stopniowo, aż osiągnie wymagany poziom. Pacjenci mogą odczuwać objawy podobne do towarzyszących przebywaniu w startującym lub lądującym samolocie.

Komora hiperbaryczna – komu zalecana jest tlenoterapia hiperbaryczna?

Komora hiperbaryczna jako narzędzie terapii znajduje zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń o ostrym przebiegu oraz przewlekłych.

Schorzenia o ostrym przebiegu to:

• choroba dekompresyjna,
• zatory gazowe w naczyniach krwionośnych,
• ostre niedokrwienie tkanek miękkich,
• urazy mięśniowo-szkieletowe,
• oparzenia termiczne II i III stopnia,
• głuchota po urazie akustycznym lub idiopatyczna,
• zatrucie tlenkiem węgla.

Schorzenia przewlekłe to:

• uszkodzenia popromienne,
• zapalenia skóry i tkanek podskórnych,
• zespół stopy cukrzycowej,
• owrzodzenia odleżynowe,
• przeszczepy skóry lub rekonstrukcja tkanek z zagrożeniem martwicą,
• zakażenie lub martwica kikuta po amputacji,
• zapalenie mostka,
• rozlane, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego,
• zapalenie i martwica kości.

Komora hiperbaryczna – przeciwwskazania zdrowotne

Komora hiperbaryczna wydaje się sposobem na skuteczną terapię lub wspomaganie terapii w bardzo różnorodnych przypadkach. Istnieją jednak bezwzględne i względne przeciwwskazania do przeprowadzenia zabiegu. Do przeciwwskazań bezwzględnych, całkowicie wykluczających zastosowanie u pacjenta tlenoterapii hiperbarycznej, należą aktualnie przeprowadzana chemioterapia, przyjmowanie bleomecyny (aktualnie oraz w przeszłości) oraz nieleczona odma opłucnowa.

Z kolei przeciwwskazania względne, wymagające konsultacji z lekarzem i indywidualnego podejścia, to:

• przebyte operacje płuc,
• ostre infekcje dróg oddechowych,
• rozedma płuc,
• ciąża,
• często pojawiające się drgawki,
• podwyższona temperatura ciała,
• stosowanie doksorubicyny (należy ją odpowiednio wcześniej odstawić).

Tlenoterapia hiperbaryczna nie jest także wskazana dla osób z klaustrofobią. Zabieg wymaga przebywania w zamkniętym, dość ciasnym pomieszczeniu przez godzinę, co u pacjentów cierpiących na to zaburzenie lękowe może spowodować silny dyskomfort, a nawet atak paniki.

Komora hiperbaryczna – możliwe powikłania

Komora hiperbaryczna jest narzędziem bezpiecznym, przynoszącym wiele korzyści pacjentom, którzy korzystają z sesji. Jednak stosowana w niej tlenoterapia, jak każda forma leczenia, może powodować skutki uboczne. Do najbardziej niebezpiecznych należy zatrucie tlenem. Przejawia się ono podrażnieniem krtani i tchawicy, obrzękiem błony śluzowej nosa, bólem krtani, a następnie silnym napadem kaszlu i problemami z oddychaniem, a nawet napadem drgawkowym.

Także warunki podwyższonego ciśnienia panujące w komorze mogą spowodować skutki uboczne. Najczęstszym jest ból uszu (w skrajnych przypadkach z pęknięciem błony bębenkowej). U pacjentów z infekcjami dróg oddechowych dochodzi niekiedy do urazu zatok przynosowych. Pacjentom cukrzycowym zaleca się spożycie niewielkiego posiłku przed zabiegiem, ponieważ w przeciwnym razie może dość do hipoglikemii. Krótkowidze mogą cierpieć po tlenoterapii na pogorszenie jakości widzenia, przy czym zmiany te cofają się po maksymalnie kilku miesiącach.

Planowanie zabiegów 
tel. 74 868 02 29 - ilość miejsc ograniczona.
 
Seanse 1 h: pon - pt - 8.00 - 15.30

!!UWAGA!! Do komory hiperbarycznej należy wchodzić w odzieży bawełnianej oraz skarpetkach.
Przed skorzystaniem z usługi, należy zapoznać się z Regulaminem Gabinetu,
oraz wypełnić stosowne ankiety.

ZABIEG: FALA UDERZENIOWA

Czym jest terapia falą uderzeniową?

Terapia falą uderzeniową wykorzystuje wysokoenergetyczną falę mechaniczną, wyróżniającą się skokowym ciśnieniem, wysoką amplitudą oraz brakiem okresowości. Charakteryzuje się tym, że prędkość jej rozchodzenia jest wyższa niż prędkość rozchodzenia się fali akustycznej. Praca takiej fali uzależniona jest od gęstości energii strumienia oraz ilości wyzwolonej energii przypadającej na jednostkę powierzchni.

Zastosowanie w rehabilitacji

W rehabilitacji stosuje się ją głównie ze względu na jej działanie przeciwbólowe i regeneracyjne. Działanie fali na tkanki wywołuje poprawę krążenia, zmniejsza stan zapalny oraz łagodzi ból. Pod wpływem działania dużej siły pojawiają się mikrouszkodzenia, które pobudzają organizm do wytworzenia mechanizmów regeneracyjnych, dzięki którym dochodzi do tworzenia się nowych naczyń krwionośnych oraz zwiększania się poziomu czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego. Podczas terapii falą uderzeniową dochodzi również do rozbijania złogów wapniowych odkładających się w tkankach miękkich, co stanowi najczęstszą przyczyną dolegliwości bólowych aparatu ruchowego. Fala uderzeniowa przyczynia się także do zwiększonej aktywności komórek kostnych, które odpowiadają za prawidłowy wzrost kości oraz ich regenerację, dodatkowo przyśpieszając proces gojenia. Zabiegi falą uderzeniową stymulują tkanki, pobudzając tym samym do produkcji kolagenu, metabolizmu oraz mikrokrążenia. Poprawa przepływu krwi powoduje też, że z organizmu usuwane są szkodliwe substancje. Dzięki zastosowaniu fali zauważalny jest spadek poziomu histaminy i kwasu mlekowego.

Leczenie falą uderzeniową

Zabieg, wykorzystujący falę uderzeniową realizowany jest w oparciu o zlecenie lekarskie. Przed rozpoczęciem procedury wymagane jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu z pacjentem oraz badania fizykalnego. Źródłem informacji o stanie pacjenta są badania obrazowe jak USG, RTG, tomografia komputerowa czy badania palpacyjne, które nakreślają miejsce największego bólu.

Wskazania do terapii

Falę uderzeniową stosuje się w schorzeniach, w których doszło do uszkodzeń w obrębie mięśnia, ścięgna, wiązadeł czy torebek stawowych takich jak:

• stan zapalny powięzi podeszwowej stopy
• stan zapalny nadkłykcia przyśrodkowego
• stan zapalny nadkłykcia bocznego
• zapalenie ścięgna rzepki – kolano skoczka
• zespół mięśni strzałkowych
• zespół mięśnia piszczelowego przedniego
• ostroga piętowa
• ból ścięgna Achillesa
• zespół tarcia pasma biodrowo-piszczelowego
• zapalenie kaletek maziowych
• wapniejące zmiany ścięgien w obrębie kompleksu barkowego
• ból w pachwinie – zespoły przeciążeniowe przywodzicieli stawu biodrowego
• lumbago, zespoły pseudokorzeniowe
• stan zapalny ścięgien mięśni rotatorów stawu barkowego
• wzmożone napięcie mięśniowe
• zmiany zwyrodnieniowe drobnych stawów rąk
• przewlekłe entezopatie (stany zapalne ścięgien)
• stan zapalny ścięgna przy przyczepie do krętarza
• trudno gojące się złamania
• dorsalgia
• punkty spustowe
• stany pourazowe (po zejściu krwiaka)
• bóle kręgosłupa szyjnego

Przeciwwskazania do terapii
Osoby, które nie mogą skorzystać z terapii to:

• osoby mające infekcje w miejscu stosowania zabiegu
• osoby z ostrymi stanami zapalnymi
• kobiety w ciąży
• osoby po zawale serca, w okresie 3 miesięcy od wystąpienia
• osoby z chorobą nowotworową w miejscu przewidzianego zabiegu
• osoby z zaburzeniami krzepliwości krwi lub stosujące w dużych dawkach leki przeciwkrzepliwe
• osoby z rozrusznikiem serca (terapia może być tylko stosowana w miejscach oddalonych od rozrusznika)
• dzieci z niezakończonym rozwojem chrząstki wzrostowej kości

Działania niepożądane
Dobrze przeprowadzony zabieg fali uderzeniowej charakteryzuje się minimalnym ryzykiem skutków ubocznych. Do efektów ubocznych możemy zaliczyć:

• Opuchlizna
• Ból głowy (po terapii prowadzonej w okolicy szyi)
• Zaczerwienienie
• Dolegliwości bólowe przez okres 2-3 dni
• Krwiak
• Zwiększony ból podczas wykonywania zabiegu

Skutki uboczne mają charakter dosyć łagodnym i ustępują w ciągu 2-3 dni.

Zabiegi realizowane są w Zakładzie Przyrodoleczniczym w Kudowie-Zdroju w godzinach 8.00-14.00, po wcześniejszej konsultacji lekarskiej w Przychodni Uzdrowiskowej.

Szczegółowa informacja i rezerwacja zabiegów:
Planowanie Zabiegów – Łazienki III (Park Zdrojowy)
Ul. Zdrojowa 43a, Kudowa - Zdrój
tel. 887 997 658 (poniedziałek – piątek 7.00-15.00), mail: planowanie.kudowa@uzdrowiska-klodzkie.pl

Poniżej prezentowane są przykładowe zabiegi lecznicze, których zdjęcia wykonano w bazie Uzdrowisk Kłodzkich SA w Polanicy-Zdrój (Sanatorium Wielka Pieniawa), Kudowie-Zdrój (Sanatorium Zameczek) i Dusznikach-Zdrój (Sanatorium Jan Kazimierz). Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć.